Border Gateway Protocol to protokół routingu między systemami autonomicznymi (AS), czyli dużymi sieciami tworzącymi internet. Większość z tych systemów, tj. zbiorów adresów IP zarządzanych przez jeden podmiot, komunikuje się z innymi właśnie za pomocą BGP.

BGP jest protokołem wektora ścieżki. Oznacza to, że decyzje o trasie są podejmowane na podstawie całej ścieżki, jaką musi przebyć pakiet. Każda trasa zawiera więc informacje o tym, przez które AS przechodzi. Dzięki temu możliwe jest uniknięcie pętli routingu i utrzymanie kontroli nad ruchem.

Jak działa BGP?

Działanie BGP opiera się na analizie dostępnych tras i wyborze tej, która jest optymalna według reguł zdefiniowanych przez administratorów. Protokół nie szuka najkrótszej ścieżki w sensie fizycznym – preferuje natomiast trasy zgodne z polityką routingu operatora. Może to oznaczać np. ominięcie określonych krajów, sieci czy dostawców.

Protokół BGP działa w trybie żądania, co w praktyce oznacza, że wymienia informacje tylko wówczas, gdy zachodzi zamiana w sieci. Nie generuje więc niepotrzebnego ruchu i zwiększa stabilność routingu.

Protokół BGP różni się od mechanizmów używanych w ramach jednej organizacji. Realizowanie routingu zgodnie z polityką operatora jest w nim ważniejsze od analizowania fizycznych właściwości połączeń.

BGP vs OSPF – podstawowe różnice w zastosowaniach

OSPF (Open Shortest Path First) to protokół stanu łącza stosowany w sieciach wewnętrznych. Tworzy pełny obraz topologii i oblicza trasy na podstawie algorytmu Dijkstry. Cechuje się szybkością i niezawodnością w dynamicznych środowiskach.

Czym OSPF różni się od BGP?

• BGP jest protokołem zewnętrznym, a OSPF wewnętrznym.


• OSPF wybiera najkrótszą trasę, a BGP najbardziej preferowaną ze względu na ustalone reguły.


• BGP reaguje wolniej, ale jest bardziej skalowalny.


• OSPF automatycznie aktualizuje topologię, podczas gdy BGP działa na żądanie.

OSPF sprawdza się w dużych sieciach korporacyjnych i kampusowych, centrach danych i środowiskach hybrydowych.

BGP vs RIP – ograniczenia i specyfika

RIP (Routing Information Protocol) należy do grupy protokołów wektora odległości. W jego logice najważniejszy jest licznik przeskoków. To proste rozwiązanie, które zostało zaprojektowane z myślą o małych sieciach (jest ograniczony tylko do 15 przeskoków).

Czym RIP różni się od BGP?

• RIP działa tylko wewnątrz systemu autonomicznego, a BGP obsługuje routing między AS-ami.


• BGP używa wielu atrybutów, a RIP bazuje na liczbie przeskoków.


• RIP cyklicznie aktualizuje wszystkie trasy, podczas gdy BGP robi to tylko w przypadku zmian.


• BGP zapewnia znacznie większą kontrolę nad sterowaniem ruchem niż RIP.

Zastosowanie RIP to głównie małe sieci lokalne bazujące na prostej infrastrukturze, instalacje testowe lub tymczasowe oraz środowiska do nauki podstaw routingu i mechanizmów aktualizacji tras.

BGP pozwala precyzyjnie zarządzać ruchem między systemami autonomicznymi, dlatego sprawdza się tam, gdzie polityka routingu ma kluczowe znaczenie. Jest to istotne, ponieważ niektórzy operatorzy AS-ów mogą żądać opłat za przesyłanie pakietów przez swoje systemy, a inne protokoły mogą być uznane za nieoptymalne ze względów politycznych lub biznesowych.

Zastosowania BGP:

• wymiana tras między operatorami – BGP jest standardem w komunikacji między sieciami różnych dostawców internetu, co umożliwia jego globalne działanie.


• multihoming – firmy korzystające z wielu łączy od różnych operatorów wykorzystują wiedzę o tym, co to jest BGP, aby zapewnić redundancję i kontrolę nad wyborem tras.


• połączenia między regionami w chmurze – BGP zarządza ruchem między strefami dostępności lub regionami w środowiskach takich, jak AWS, Azure czy GCP.


• obsługa dużych centrów danych – w infrastrukturze szkieletowej BGP umożliwia segmentację sieci i kierowanie ruchem zależnie od obciążenia lub typu danych.

Protokół BGP to nie tylko mechanizm zarządzania ruchem. Dzięki obsłudze złożonych reguł trasowania, integracji z innymi protokołami i możliwości filtrowania tras pozwala dostosować routing do strategii biznesowej operatora.

W ramach usługi Biznesowego dostępu do internetu (BDI) Netia oferuje możliwość uruchomienia protokołu BGP jako opcję dostępną na życzenie klienta. Wybór protokołu odbywa się na etapie zamówienia – zaznaczenie odpowiedniej opcji w specyfikacji umożliwia aktywację BGP jako dodatkowego elementu usługi.

Dzięki BGP klient może prowadzić wymianę informacji o trasach między różnymi systemami autonomicznymi. Pozwala to na wdrożenie polityki routingu zgodnej z potrzebami organizacji. Rozwiązanie to jest szczególnie przydatne w scenariuszu multihomingu, redundancji i przy zaawansowanym zarządzaniu ruchem.