EDR, czyli Endpoint Detection and Response, to zaawansowany system nadzoru nad tym, co dzieje się na poziomie urządzeń końcowych. Usługa ta odpowiada na potrzeby nowoczesnych organizacji, które muszą chronić dane, infrastrukturę i użytkowników przed stale zmieniającymi się zagrożeniami. Zamiast jedynie blokować znane ataki EDR analizuje aktywność na stacjach roboczych, serwerach czy laptopach i umożliwia szybką reakcję na podejrzane zdarzenia.

Wyjaśniając, co to jest EDR, trzeba podkreślić, że to cały system operujący na wielu płaszczyznach. Jego zadaniem jest wykrycie złośliwego oprogramowania, a także dokładne prześledzenie, jak zagrożenie dostało się do systemu, jakie działania podjęło i jakie były ich skutki. Dzięki temu specjaliści ds. cyberbezpieczeństwa mogą zapobiegać podobnym zdarzeniom w przyszłości.

Chcąc zrozumieć, do czego służy EDR, trzeba szerzej spojrzeć na sposób, w jaki funkcjonują współczesne cyberataki. Tradycyjne rozwiązania antywirusowe bazują na sygnaturach i wykrywają zagrożenia na podstawie znanych wzorców. EDR działa inaczej – analizuje zachowanie systemu, monitoruje procesy, dostęp do plików, połączenia sieciowe i inne elementy aktywności użytkownika. Dzięki temu wychwytuje również te zagrożenia, które są zupełnie nowe i wcześniej nie zostały zidentyfikowane.

Wiedza o tym, co to jest system EDR, jest więc częścią proaktywnej postawy w obronie przed cyberzagrożeniami.

W odróżnieniu od klasycznych rozwiązań AV, EDR oferuje również pełny wgląd w historię zdarzeń. Administrator może prześledzić każdy etap ataku – od momentu pierwszego kontaktu, przez eskalację, aż po neutralizację. Taki wgląd jest nieoceniony w procesie dochodzenia powłamaniowego i stanowi istotne wsparcie w raportowaniu incydentów zgodnie z wymaganiami regulacyjnymi.

Z perspektywy biznesowej również warto wiedzieć, co to jest EDR. Jego wdrożenie wiąże się bowiem z ograniczeniem ryzyka operacyjnego. W świecie, w którym cyberprzestępcy wykorzystują automatyzację i AI do omijania zabezpieczeń, proaktywna postawa i ochrona punktów końcowych daje zdolność do wykrycia i zneutralizowania ataku nawet wtedy, gdy pierwsza linia obrony zawiedzie.

Aby zrozumieć, jak działa EDR, trzeba przyjrzeć się temu, w jaki sposób system analizuje dane z urządzeń końcowych. Oprogramowanie działa w tle, stale monitorując procesy, działania użytkowników i komunikację sieciową. Każda aktywność jest rejestrowana i oceniana pod kątem potencjalnych zagrożeń.

Gdy system wykryje podejrzane zachowanie, natychmiast uruchamia mechanizmy analizy. Po zidentyfikowaniu anomalii może automatycznie zablokować proces, odizolować urządzenie lub przesłać alert do administratora.
Działania te są zwykle wykonywane bez przerywania pracy użytkownika – nie musi on nawet wiedzieć, co to jest i jak działa EDR, żeby korzystać z pełnej ochrony.

Działanie EDR różni się od klasycznych systemów zabezpieczeń. Nie opiera się bowiem tylko na znanych wzorcach, lecz wykorzystuje analizę behawioralną, korelację danych i sztuczną inteligencję. Pozwala to wykrywać nowe, nieznane wcześniej zagrożenia.

Tak, usługa Managed EDR jest niezależna od dostawcy usług telekomunikacyjnych. Może ją zamówić dowolny podmiot.

Porównanie EDR vs XDR warto zacząć od zakresu działania obu technologii. EDR koncentruje się wyłącznie na urządzeniach końcowych, takich jak stacje robocze, laptopy czy serwery. XDR, czyli Extended Detection and Response, rozszerza to podejście na wiele warstw infrastruktury IT, integrując dane z systemów sieciowych, poczty elektronicznej czy chmury.

Różnica między tymi rozwiązaniami wychodzi jednak poza zakres monitorowanych źródeł. EDR pozwala dogłębnie badać incydenty na konkretnym urządzeniu, natomiast XDR umożliwia śledzenie całego łańcucha ataku w różnych systemach. Dzięki temu lepiej identyfikuje złożone i rozproszone kampanie cyberataków.

XDR, dzięki szerszemu kontekstowi, może automatycznie podejmować działania, które obejmują różne elementy środowiska IT. EDR natomiast skupia się na jednostkowych reakcjach na poziomie punktów końcowych.

Różnice między tymi rozwiązaniami nie oznaczają, że jedno całkowicie zastępuje drugie. Często systemy EDR są wykorzystywane jako część większej architektury XDR. Dlatego w kontekście biznesowym porównanie EDR vs XDR powinno opierać się nie tyle na samej specyfice rozwiązań, a na analizie potrzeb i możliwości organizacji, a także złożoności środowiska IT i dojrzałości systemów bezpieczeństwa.

Klasyczny antywirus koncentruje się głównie na zapobieganiu znanym zagrożeniom na urządzeniach końcowych poprzez bazę sygnatur, działając jako pierwsza linia obrony i usuwając wykryte wirusy. Rozwiązanie EDR to znacznie bardziej zaawansowany system, który nie tylko zapobiega, ale przede wszystkim aktywnie monitoruje zachowania na punktach końcowych, wykorzystując analizę behawioralną i AI. Dzięki temu EDR jest w stanie wykrywać nieznane i złożone ataki (np. zero-day), a także zapewniać narzędzia do dogłębnego badania incydentów, szybkiej reakcji na nie i aktywnego poszukiwania zagrożeń na punktach końcowych, dając pełną widoczność i kontrolę nad ich bezpieczeństwem.

Średni czas aktywacji usługi od momentu zawarcia umowy z Netia nie powinien przekroczyć 30 dni, chociaż zazwyczaj w praktyce nie przekracza kilkunastu dni.

Tak, możliwe jest zwiększenie liczby chronionych urządzeń końcowych w trakcie trwania umowy.

W celu uruchomienia usługi należy zainstalować stosowne oprogramowanie na serwerach i stacjach roboczych, które mają być chronione – tzw. agentów EDR. W przypadku posiadanego już oprogramowania antywirusowego, należ je usunąć w celu eliminacji potencjalnych konfliktów między systemami. Czynności te realizować we własnym zakresie lub zlecić je za dodatkową opłatę Netii.